powrót

Kościół Wniebowzięcia NMP

adres obiektu: Konstancin-Jeziorna, Piłsudskiego 54
data powstania: 1911-13
autorzy: Józef Pius Dziekoński, Zdzisław Mączeński

Ceglany, neogotycki kościół przy jednej z głównych ulic Konstancina jest bez wątpienia wizytówką miejscowości tak samo, jak: tężnie, Stara Papiernia czy niektóre z zabytkowych willi. Ufundowała go hrabina Józefa z Iwaszkiewiczów Dąmbska. Teren pod budowę świątyni podarował zaś hrabia Witold Skórzewski. Ze względu na to, że właściwą dla terenów Konstancina parafią był sąsiedni Słomczyn, to kamień węgielny poświęcił w 1910 r. proboszcz parafii słomczyńskiej Stanisław Kozłowski, a w dwa lata później w 1913 r. poświecenie gotowego już kościoła dokonał ksiądz prałat Leopold Łyszkowski. Równolegle z kościołem powstał budynek plebanii. Autorów projektu kościoła było dwóch – uznany architekt, projektujący już w Konstancinie, Józef Pius Dziekoński oraz młodszy nieco Zdzisław Mączeński. Obaj doskonale czuli się w formach historyzujących, w szczególności neogotyckich i neoromańskich. I właśnie w duchu takiego historyzującego eklektyzmu zaprojektowali konstancińską świątynię. Częściowo wnętrza i wyposażenie kościoła zostało wykonane przez Józefa Rostkowskiego. We wrześniu 1976 r. kardynał Stefan Wyszyński erygował uroczyście parafię w Konstancinie.

Kościół jest murowany, nieotynkowany. Ma charakterystyczną bryłę z prostokątnym korpusem nawowym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium, po bokach którego zlokalizowano dwie zakrystie. Korpus poprzedzony został prostokątnym, trójarkadowym podcieniem, na którym wspiera się wieża dzwonnicza. Stojąca na osi nawy głównej ma dość charakterystyczny, zwężający się ku górze prostokątny kształt. Kościół nakryty jest stromymi dachami dwuspadowymi, na których położono niedawno współczesną dachówkę. Nad dachem nawy głównej umieszczona została sygnaturka. Całości wrażenia neogotyckiego kościoła dopełniają szkarpy na elewacjach i przy podcieniu, a także otynkowane glify okienne i blendy. Układ wnętrza jest trójnawowy, pseudobazylikowy. Dominantę wnętrza świątyni stanowią wieloboczne filary, podtrzymujące dekoracyjne sklepienie kryształowe. Uwagę ponadto przykuwają neogotyckie konfesjonały oraz ołtarz główny, zaprojektowane przez Józefa Roztkowskego. Obraz w ołtarzu głównym, namalowany przez Bronisława Wiśniewskiego, przedstawia wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, wg Guida Reni. W ołtarzu lewej nawy bocznej obraz ukazujący św. Antoniego Padewskiego, natomiast w ołtarzu prawej nawy obraz św. Expedyta. We wnętrzu świątyni zachowała się oryginalna terakota oraz witraże.

Kościół znajduje się w dobrym stanie. Kilka lat temu wymieniono pokrycie dachowe, wykonano także nowe rynny i rury spustowe z blachy powlekanej, które imitują blachę miedzianą.

Kościół został wpisany do rejestru zabytków decyzją z 25.05.1977 pod nr. A-904.

Literatura:
Świątek T.W., Konstancin. Śladami ludzi i zabytków, Pruszków 2007
Świątek T.W., Konstancin. Wędrówka śladami ludzi i zabytków, Warszawa 1995

Oprac: Anna Gola i Michał Krasucki